Örn RP :
İşte yine bir alacakaranlık… İtalya sokakları kan içindeydi. Yüzyılın en karanlık savaşlarından biriydi.
Bella, henüz savaştan çıkmıştı. Yüzerek, Forkshire adasına geldi. Kendini çok aç ve yorgun hissediyordu. Sudan ağırlaşmış olan elbisesini taşımakta zorlanıyordu. Saatlerce vahşi bir hayvan aradı ancak bulabildiği tek hayvan cılız bir köpekti.
Gücünü toplamaya henüz başlamışken arkasında çıtırtılar duydu. Çıkarttığı seslere bakılırsa bir köpekten daha ağır bir şeye benziyordu. Arkasını döndüğünde 16-17 yaşlarında bir kızın gözlerini dikmiş ona baktığını fark etti. Kıvırcık, kahverengi saçları ve buz mavisi gözleri vardı. Yüzü pürüzsüzdü ve yanakları kırmızıydı. Bella, vejeteryan bir vampir olmasına rağmen, kendi ayaklarıyla ona gelen bir avı geri çevirmesi mümkün değildi. Hele bu kadar açken… İşte oracıkta duruyordu. Çaresiz ve kolay bir yem… Ona doğru bir adım attı, kız meraklı gözlerle Bella’nın hareketini izliyordu.
Bella bir adım daha attı, ay ışığının altında bir yıldız gibi parlıyordu artık. Çok geçmeden kız, vampirin dişlerini ve uçlarındaki kan damlalarını fark etti. Gözlerindeki hayranlık, birden nefrete dönüşmüştü. Kılıcını çıkarttı ve Bella’nın göğsüne doğru tuttu. Bella’nın yüzünde alaycı bir gülümseme belirdi. Kız, titreyen elleriyle kılıcı Bella’ya sapladı ve yok oldu. Başını yukarı kaldıran Bella, onun uçtuğunu gördü ama bir kartal olarak… İşte o anda kızda bir terslik olduğunu anladı. Beklenmedik bir sıçrayışla, kartalın bacağını tuttu ve onu yere fırlattı. Acı içinde bağıran kız tekrar insana dönüşmüştü.
Sürtünmenin etkisiyle dizlerinde çizikler oluşmuştu ve kaşı kanamaya başlamıştı. Kan kokusu Bella’yı ele geçirmişti ve artık oyalanmadan yemeğine başlamak istiyordu. Kılıcı vücudundan çıkardı ve kıza doğru tuttu. Kızın korktuğunu görmek hoşuna gidiyordu. Kız, birden küçüldü, üstünde sert bir kabuk ve arkasında kuyruk çıkmıştı. Evet bir akrebe dönüşüyordu. Bella, öldürebilme şansı varken onu öldürmediği için çok pişmandı. Onun sıradan bir kız değil, bir primagus olduğunu fark etti. Bu işini daha da zorlaştıracaktı. Akrebe dönüşen kız, Bella’nın sol bileğini soktu.
Bu tabii ki bir vampir için çok da ağır bir darbe değildi ama zaten yorgun olan Bella artık ayakta durmakta zorlanıyordu. Yere oturdu, primagusu eline aldı ve tüm gücüyle sıktı. Kız acının etkisiyle, insan formuna geri döndü. Bella, sivri dişlerini tam boynuna dayamıştı ki, çalıların arkasındaki küçük çocuğu fark etti. Hayır, o yalnızca küçük bir çocuk değildi, o bir kurtadamdı. Bella onu kokusundan tanımıştı. Islak bir köpek gibi kokuyordu. Bu koku, yalnızca vampirlerin algılayacağı türdendi. Bella, primagusun kolunu tuttu ve koşmaya başladı. Primagus dehşet içinde;
'’Bırak kolumu!’’dedi.
'’Hayır bırakamam! Kurtadamlar peşimizde, onları kokularından tanırım. O çocuk bir kurtadamdı. Bizi gördü, şimdi, hemen buradan kaçmalıyız. Bizi rahat bırakmayacaklardır.’’
Bir anda durdular. Primagus’un önüne gelen saçlarını geriye atmasıyla gözleri kocaman oldu. Bella’nın tanımıyla 2 tane “ Kas yığınlı pire torbası” karşılarında duruyordu. Primagusun gözlerindeki korkuyu fark eden Bella, ondan kılıcını istedi.
'’Bana kılıcını ver’’
‘’İşe yaramaz, gümüş kurşun gerekiyor’’
‘’Gümüş kurşunun var mı?’’
‘’Hayır’’
‘’O halde bana kılıcını ver.’’
Bella, hayatında hiç kılıç kullanmamıştı. Zaten ihtiyacı da yoktu. Kılıcı, kurtadamlara doğru sallamaya başladı fakat bu hiçbir işe yaramadı çünkü kılıç, kurtadamlara değmemişti bile. Koca köpek, Bella’yı bileğinden kavradı, ona sert darbeler indirmeye başladı. Açlığın ve yorgunluğun etkisiyle Bella, karşı koyamıyordu. Primagus, kaplana dönüşerek kurtadamın bacağını parçaladı. Yere düşen kurtadam Bella’yı fırlattı. Bella sertçe ağaca çarptı. O kadar sert çarpmıştı ki, eğer onun yerinde bir insan olsaydı çoktan ölmüş olurdu. Ama o hiçbir şey olmamış gibi ayağa kalktı. Aslında kalkmak zorundaydı çünkü Primagus ona yardım etmeye çalışırken diğer kurtadam tarafından yakalanmıştı.
Bella, kızı kurtarmak için büyük bir hızla yanına koştu ve kurtadamın vücudundan et parçaları koparmaya başladı. Onu kurtadamın elinden kurtardığında, diğerleri de onları bulmuşlardı. Sayıları gittikçe artıyordu, bir an önce harekete geçmeliydiler. O anda yaptıkları bir planla, Bella hızlıca kurtadamların boyunlarına doğru atağa geçti. Onlar daha ne olduğunu bile anlayamadan vampir’in zehri vücutlarını ele geçiriyordu. Primagus, zehrin etkisiyle sersemleşen kurtadamları kılıcıyla parçalara ayırıyordu. Bella artık gücünün doruklarındaydı. Kurtadamların kanı onu kendine getirmişti.
Cesaretini toplamış ve saldırıya geçmişti. Hiçbir şey onu durduramıyordu. Savaşmak için yaratılmış gibi önüne çıkan her şeyi öldürüyordu. Zümrüt yeşili gözleri, kan kırmızısına dönmüştü. Bir an için durdu ve yarattıkları vahşete baktı. Primagusu çok küçümsediğini fark etti. Bir insan için fazlasıyla güçlüydü. Bella, hayatında hiç bu kadar iyi kılıç kullanan biriyle karşılaşmamıştı.
O bu düşüncelere dalmışken hayatta kalan son kurtadam onu öldürmek için tüm gücüyle ona doğru koşuyordu. Bunu fark ettiğinde atağa geçti. Ani bir hareketle kurtadamın kafasını vücudundan ayırdı. Ortalık temizlendiğinde dönüp primagusa baktı. Ama bu bakış, gururun bakışı değildi! Arkasındaki kurtadama karşı onu uyarmak istemişti ama doğru kelimeyi bulamadı. Primagus arkasını döndüğünde, kendinden hiç beklenmeyen bir cesaretle kılıcını kurtadamın göğsüne fırlattı.Devasa kurtadam dengesini kaybederek onun üstüne düştü.Ama bu kurtadamı öldürmek için yeterli değildi.
Bella anında primagusun yanına gitti ve son ölümcül darbeyi kurtadama indirdi.Primagusun kalbini dinledi. Attığından emin olunca onu kucağına aldı.Bella hiçbir zorluk çekmeden sanki boş bir kutu taşırmış gibi kızı evine götürdü. Uyandığında bunların bir rüya olduğunu düşünmesini ve bir daha asla onu aramamasını umuyordu ama bu onlar için bir son değil sadece bir başlangıçtı. Artık primagus ve Bella değil ‘’Shadows of the Night’’ vardı.
Not : Ashley Bella Allyson adımla dha önceden yazdıgım bir rpdir.
