Başka bi' sitede vampir üyeliğimle yaptığım rp;
Hava kararalı birkaç saat ya olmuş ya olmamıştı, kanı vücudundan çekilmiş zavallı görünüşlü üç ceset, soğuk kaldırımın üstüne yığılmıştı. Psyché tokluk hissinin verdiği keyifle dudaklarını yaladı, böyle bir ziyafet çekmeyeli çok uzun zaman olmuştu. Elbette karşısına nefis avlar da çıkmıştı ama aynı günde 3 adet insanın taze kanı... Yakaladığı fırsat her vampirin karşısına çıkmazdı. Neredeyse bir katliam çıkartmasına rağmen üzerinde tek bir kan lekesi bile yoktu, yılların tecrübesinden olsa gerek, ya da belki her zamanki kibarlığını ve titizliğini av sırasında da göstermesinden. Üzerinde koyu renk bir bluz ve bluzla uyum içinde olan diz hizzasında eski moda düz renk bir etek vardı. Kırmızı gözleri ay ışığı altında parıldıyordu. Hoş dalgalara sahip kahverengi saçları omuzlarından aşağıya dökülüyor ve bütün ihtişamını gözler önüne seriyordu, bakan herkesin hayran kalacağı bir manzaraydı bu, bir yandan büyüleyici, bir yandan da ürkütücü bir güzelliğe sahipti.
Arkasını dönüp o korkunç manzaraya bir kez bile bakmadan yürümeye başladı, birkaç gün içinde cesetleri bulurlardı ve gazeteler yine kimliği belirsiz cinayet haberleriyle çalkalanırdı, hep öyle olmaz mıydı, vampirler her zaman insanları öldürürdü. Bunu düşününce dudakları keyifli bir gülümsemeyle kıvrıldı, yaklaşık yüz küsür yıldır cinayet işlemek onun için bir hobi haline gelmişti, atan bir kalp ve sıcak bir deriden geriye kalan, genellikle kuru ve soğuk bir beden ve ürkmüş bir yüz ifadesi oluyordu. Zavallı insanlar... Psyché içinde beliren ufak bir acıma dürtüsünü hemen söndürdü, kendinden iğreniyordu. Acımak yalnızca güçsüz ve çelimsiz insanoğluna yakışan bir davranıştı, bir zamanlar onun da dahil olduğu bir kesime...
Yürürken, ayaklarının onu aşina olduğu ancak tam anlamıyla bilmediği bir caddeye götürdüğünü fark etti, Forks'ta geçirdiği yıllar boyunca neredeyse tüm sokaklardan, caddelerden en az bir kez geçmişti. Dile kolay, neredeyse yüz yıl olmuştu bu lanet olasıca dünyaya hapsolalı... Bir an içinde bir nefret belirdi, şu anda çoktan toprağın altında çürümüş ve sevdiklerinin yanına gitmiş olabilirdi, ama o sonsuza dek türlü türlü sorunlarla dolu bir yerde, herkesten kaçarak, saklanarak, göçebe bir hayat sürmeye mahkum edilmişti, bazı güzel yanları da yok değildi tabii, ama sahip olmak istediği ve bunun uğrunda tüm yeteneklerini bağışlayabileceği üç şey vardı, damarlarında akan kan, atan bir kalp ve ölümlü bir yaşam... Bu düşüncelerle boğuşurken birden kulak kabarttı, hassas kulakları sayesinde çok uzaktan gelen bir aracın sesini duymuştu, araç son sürat yaklaşıyor olmalıydı çünkü aradan bir dakika geçmemişti ki bir insanın bile duyabileceği bir mesafeye gelmişti. Psyché bulunduğu yolun ortasında kaldı, kenara çekilmek için hiç bir girişimde bulunmadı, bir kaç saniye sonra arabayla burun burunaydı, ve araç ona çarpmıştı....
Tek bir hasar görmemişti, ne kırılmış bir kol/bacak, ne kanayan bir burun, ne de korkudan titreyen dizler... Sapasağlam aracın karşısında dikiliyordu şimdi. Bir vampir olduğu göz önüne alınırsa bu çok normal bir şeydi, ancak bunu sürücüye nasıl açıklayacaktı? Arabaya ölçüp biçen gözlerle baktı, son modeldi, pırıl pırıldı. Büyük ihtimalle az sonra içinden bir züppe çıkacak ve havalı bir sesle konuşmaya başlayacaktı, içinden güldü. Havayı koklayarak insan kokusunu içine çekti, kanı hastalıklı, kirli ya da lezzetsiz değil, aksine temiz ve nefisti. O sırada lüks aracın siyah camı aralandı,
Çarpmadan etkilenmemişsin. dedi arabayı kullanan kız, soru sormaktan ziyade çıkarım yapar gibiydi. Psyché dikkatle kızın yüzüne baktı, bir insana göre oldukça güzel sayılırdı. Tam bir uyum içindeki kestane rengi saçlara, menekşe rengi gözlere ve pembe dudaklara sahipti, vampir gördüğü bu güzellik karşısında etkilenmiş görünüyordu. Ama tabii ki kendisiyle boy ölçüşemezdi, güzellik kavramının da üstündeydi o, tıpkı türünün diğer örnekleri gibi.
Evet... Şey... Duraksadı, bunu kıza açıklayabileceğini hiç zannetmiyordu. Mucizevi ama, bir şey olmadı. Sanırım pek kuvvetli çarpmadın. Yüzünde boş bir tebessüm belirdi, ifadesiz... Onu yemek istiyordu ama hakkında daha çok şey öğrenmek istiyordu, kimdi, neyin nesiydi, nelerden hoşlanıyordu... Böylece bulunduğu zamanın insanlarının nasıl yaşadığı hakkında bilgi sahibi de olabilirdi, ona tabii ki tüm gizlerini anlatabilirdi ama bunun sonucu oluşan görüntü arkasına bakmadan çığlıklar atarak kaçan bir kızdan başkası olmazdı, konuyu hızla değiştirdi,
Vaktini almamın bir sakıncası yok, değil mi? Uzun zamandır konuşacak birini arıyorum da, hem bazı şeyleri merak da ediyorum, örneğin adın ne, kaç yaşındasın...Ses tonu nazikti ve gerçekten ilgili görünüyordu.
Ve son olarak bu saatte bu ıssız yolda neden böyle çılgınca sürat yapmaya kalkıştın?
*insan olmak istiyorum
