Artık hiçbirşey eskisi gibi değildi.Hayatı baştan sona değişmişti.Buna katlanmak onun için çok zor oluyordu.Her zaman herşeyden huylanıp durmaktan...
Yorgunluk tüm bedenini sarmıştı.Ama buna dayanabilirdi.Bu yaşadığı yerden kurtulabilirdi.Bu onun için çok önemliydi.
Parmaklıkların ardından içeriye sızan ışık ona biraz umut veriyordu.çocukluğundan beri burada hapis kalmak çok kötüydü.Tüm ömrünü burada çalışarak geçirecekti.İçinde öylesine büyük bir öfke vardı ki.Bu öfke bu kin gün geçtikçe içinde büyüyordu.
Artık dayanılmaz bir hal almıştı.Her konuşmayı her fısıltıyı duyabiliyordu.Kendini çok tuhaf hissediyordu.Etraftaki kokular ise burnuna daha keskin geliyordu.Geceleri dayanamayacağı ağrıları oluyordu.Kendisini ise çok güçlü hissediyordu.
Yine güne bağırışlarla uyanmıştı.Yaka paça tutularak çalışmaya götürülüyordu.O kadar sinirlenmişti ki artık dayanamayacağı kanıtına varmıştı.
Adamların kendisini bırakmasıyla çalışmaya başlamıştı.O kadar güçlüydü ki hiç yorulmuyordu bile.Yemek molası geldiğinde ise bir kızın sırasını kaparak eline bir kap aldı ve merakla beklemeye başladı.O sırada ensesinde bir el hissetti.Arkasından kendisini geriye savurmuştu.
Kendisine öfkeyle bakan kadına bakarak sinsice gülümsedi.Daha sonra ayağa kalkarak üzerini silkeledi.Onu yere düşüren kadına bakarak "Ne istiyorsun." demesiyle birlikte bir grup kız hızlıca kollarını tutmuştu.
Samaire iyice şaşırmışa benziyordu.O kız gelip çenesini tuttu.Bir şeyler mırıldandıktan sonra yüzüne geçirdi yumrukla içinde birşeylerin hareket ettiğini hissetti.Kalbinin atışları hızlanmıştı.Kendisini sakinleştirmeye çalışıyordu.
Ardı arkası kesilmeyen yumruklara karşı daha fazla dayanamayarak büyük bir öfkeyle kollarından tutan kızları fırlattı.Derin derin nefesler alıyordu.Göz bebekleri büyüyordu.Birden derisinni yok olduğunu onun yerine tüylerle kaplandığını görünce şaşkınlığı daha da artmıştı.
Ama içindeki öfkeyi bastıramıyordu.Hırıltılı sesler çıakrmaya devam ederken birden önünde duran kıza saldırarak onu parçalara ayırdıktan sonra diğerlerine saldırmaya başladı.İçeriye giren silahlı adamları görünce bir kez uluduktan sonra koluna gelen kurşunu gördü.
Canı çok yanmıştı.Birkaç damla kandan sonra yara hemen kapanmasıyla harekete geçti.O adamlarıda hallettikten sonra büyük bir hızla o yerden kaçmak için bir çıkış arıyordu.
Sonunda aradığı yeri,yeni hayatının başlaması için çıkışı bulduğunda arkasına bile bakmadan oradan uzaklaşmaya başladı.
Yıllar geçmesine rağmen bu yaşadıklarını unutamıyordu.Hala kaybolan ailesini arıyordu.Hayatını buna adamıştı.Onlarda kendisi gibiydi.
Fakat onları hala bulamamıştı.Artık umudunu iyice yitirmişti.Kendisine yeni bir hayat kurmakta niyetliydi.Herşeye yeniden başlıyacaktı.Herşeyi unutacaktı.Geçmişinden tek bir anıyı bile hatırlamak istemiyordu.
Ama şu anda bu kadar güçlü olmasında da bu anıların sayeside olduğunu biliyordu.Bu yüzden bu anılarını tekrar tekrar beyninde yaşıyordu...
