Chris'in yüzünün sadece sağ yarısını şöminenin ateşi aydınlatıyordu, yüzünde engin büyü tecrübesine rağmen ve karanlık sanatlarda ki uzmanlığına rağmen herhangi bir çökmüşlük gözükmüyordu. Alevler sanki büyülüymüşcesine tahtın sağ tarafında yanıyordu ve gerçektende şuana kadar söndüğü bir zaman olmamıştı. Sol eli oturduğu tahtın kolunun koyulması gereken yerde uzanıyordu, sağ eli ise birşey düşünürmüşcesine çenesinde duruyordu. Sağ elinin serçe parmağında ki yüzük gür ateşin ışığından dolayı siyahın garip bir tonunda gözüküyordu. Gözleri ise sanki parlıyor gibi duruyordu karanlıkta bile bu şekilde parlaması gerçekten şüphe uyandırıcıydı ve oldukça hoş gösteriyordu.
Herşey oldukça garip bir şekilde ilerliyordu aklında olan tek şey müritlerini toplayıp karanlığı yeniden güçlendirmekti ama bunu aptalca bir yolla yapmayacaktı. O kelimelere hakim birisiydi ve etrafında ki kişilerin sırf bu özelliğinden bile olsa oldukça büyüleyeceğini düşünüyordu. Ve gücü, tabi ki şuanda onun en önemli vasıflarından birisi gücü olsa da asla aptal bir şekilde sadece gücünü kullanarak yaşamamıştı ve yaşamayacaktı da o her zaman insanda ki her özelliğin gücünü arttırdığını düşünürdü. Sadece güç onun için açık hedef olmaktan başka birşey ifade etmiyordu, açık ve kolay bir hedef.
Düşündüğü zamanlarda hiç rahatsız edilmek istemezdi sadece belli kişilerin önemli durumlarda içeriye izinsiz girmeye hakkı vardı. Yani o çağırmadan içeriye girmek için çok önemli birşeyin olması gerekiyordu. Odanın kapısı çalındı ve içeriye odanın kapısının iç ürperten gıcırtısı eşliğinde tanıdık bir yüz girdi. Karanlığa alışık gözleri sayesinde onu tanıması zor olmamıştı zaten beklediği kişi de aslında şuanda karşısında duruyordu. Sağ elini çenesinden çekmeden başını kaldırdı ve gözlerini ona dikti. Başıyla onun selamlamasını karşıladı ve elini çenesinden çekip tahtın diğer yanında ki yerine koydu. Onu görünce düşüncelerinden biraz arınmış olarak görünüyordu ama aklı onunla yapacağı konuşmaya gitmişti. Fazla düşünmede sadece donuk gözlerle ona baktı ve konuşmaya başladı
"En sadık dostum Walter.. Demek sonun da görevinin önemli bir kısmını bitirebildin, tebrikler. Ama asıl önemli olan kısım bundan sonra başlıyor, biliyorsun burada en güvendiğim kişilerden birisin hatta tek olduğun bile söylenebilir o yüzden sana verdiğim görevi yapabilecek tek kişinin de sen olduğunu biliyorum. Bakanlıkta yapacağın herşeyi sana daha önceden de dediğim gibi bana rapor etmeni istiyorum. Sakın unutma orada yapacağın şey çok tehlikeli ve gizli bir şekilde yapılmalı duygularını işin içine katma yoksa ne olacağını biliyorsun. Ve sakın almayı-.."
konuşması bir anda içeriye giren Mercedes'le kesilmişti. Yüzük bulunan sağ elini havaya sanki susmasını istermiş gibi kaldırdı. Onunla eski günlerini hala hatırlıyordu tabi ki o asla yaşadığı herhangi birşeyi unutmazdı. Eskiden bu kadar düşmanca davrandığı da olmazdı aslında şuan ki durumuna tam tersi bir şekildeydi ama yaşam onu kötülüğe ve en kötü olmaya zorlamıştı. Asla duygularını işe karıştırmamayı öğrenmişti aslında bu durum farklılık ve ayrıcalık gösterebilirdi. Elini indirdikten sonra konuşmaya devam etti "O Walter tanıyamamış olabilirsin, eski bir dostum ve en sadık müridim.." dedi sesinde ki soğukluk her zaman ki gibiydi ama 'en sadık müridim' derken biraz vurgulamış gibiydi. Yanında bulunan masanın üzerinde ki açılmış zarfı aldı ve yerinden kalkmadan ona doğru uzattı zarfın içinde ki kağıt sanki hiç açılmamış gibi ona geldiği haliyle duruyordu. Yüzünde ki ifade ise belirginleşmeye başlasa da hala sakinliğini koruyordu.
[i]Yüzünün sağ tarafı aydınlık sol tarafı ise tamamen karanlıktı ve bu sanki aydınlık ile karanlık arasında ki çekişmenin bir vücutta toplanışı gibi gözüküyordu. Karanlıkta ki gözü de aynı aydınlıkta ki gibi parlıyordu. Buraya geldiğinden beri sürekli burada oturup kitapları kurcalardı ve sürekli yeni bilgiye olan açlığını giderirdi. Masasının üzerinde ise en son baktığı kitaplar duruyordu, ve onlar da oldukça kalın, eski kitaplardı. Dışarıdan bakıldığında onlar birkaç eski kitap olarak görülsede içerik olarak kimsenin tahmin edemeyeceği şeylere sahiptiler. Sağ elini üst üste durmuş kitaplardan birinin düşecek gibi olduğunu anladığında onu düzeltip eski haline yeniden dönmüştü. Sonunda elinde ki zarfı da Mercedes almıştı, bunun ne olduğunu henüz anlamadığını düşünüyordu.
Çünkü eğer bilseydi karşısında böyle durabileceğini sanmıyordu. Aslında ne olursa olsun ona hep diğerlerinden daha nazik davranmıştı hatta bu herkesin yanında daha çok ortaya çıkıyordu. Bazen ona karşı saygısızca davransa da istifini bozmuyordu ve hareketlerini kontrol altında tutuyordu. Yine buna benzer davranışlardan birisi olmuştu daha önceden Walter'la kimse tanışmadığı için ona verdiği değeride kimse bilmiyordu. Ona bir kardeş gözüyle bakıyordu aynı Mercedes'e baktığı gibi, yine de ikisi arasında ki bu sinirliliği kardeşler arasında ki kavga benzetiyordu. Onunda bir kardeşi vardı, bundan yıllar önce onu bir seherbazın öldürmesinden sonra başlamıştı zaten herşey ve onu karanlık tarafdakilerin aksine azkabana atmamışlardı. Onu yüksek yerlerden birileri korumuş ve onun sayesinde olduğu gibi kalmayı başarmıştı.
Chris o zamanlar daha okulu yeni bitirmişti herkes onun gelecek vaad ettiğini ve büyücü dünyası için çok önemli bir yer oynayacağı konusunda emindi. Hala okuldayken ne kadar mutlu ve eğlenceli biri olduğunu unutamıyordu. Tabi ki o acı olayı da, okuldan mezun olmasından birkaç ay sonra başına gelebilecek en korkunç şey olmuştu. O günden beri kendilerini aydınlık taraf olarak tabir eden grup hakkında ki düşünceleri de oldukça değişmişti. Onlar aslında savundukları şey değillerdi, onlar bir avuç katildi. Kim bilir daha kaç kişiyi bu şekilde öldürüp kaza süzü vermişlerdi. Bunları düşündükçe gözlerinde ki alev ortaya çıkmıştı. Yumruklarını koltuğun üzerinde yasladığı yerde sıkmıştı. Yüzünde ise hiç bir zaman alışık olunmayan bir ifade vardı, o sinirlenmişti. Bunu neredeyse görmek imkansız gibiydi oldukça soğuk kanlı ve sakinliğini her zaman ne daim olursa olsun koruyan birisiydi. Derin bir nefes alıp kendisini kontrol etmeye başladı, yeniden gözlerini Mercedes'e çevirmişti.
Ona verdiği zarfı kontrol etmediği çok açıktı sağ elini cüppesinin içine attı. Zarif bir şekilde asasını cüppesinin içinden çıkarmıştı. Bunu yaparken o kadar hoş bir görüntü vermişti ki o sırada onu izleyen biri bu yaptığından etkilenip herşeyi unutabilirdi. Asasını havada yine aynı zariflikle zarfa doğrulttu onu havaya kaldırdı ve asıl mektubu yani içinde ki kağıdı sarmalayan zarf bir anda parçalandı. İçinde ki mektup ise havada süzülüyordu, ardından alevler içinde yandı o sırada dikkat edilirse eğer şöminenin alevlerininde daha gür bir şekilde yandığını anlaşılabilirdi. Alevlerin içinde bir an Hogwarts'ın müdür yardımcısının yani Robert W. Phelps'inyüzü görünmüş gibiydi.
İkisininde yüzünün alacağı şekli görebiliyordu ama bunu fazla umursamadan devam etti. Mektubun külleri rüzgarla savrulurken Chris, asasını yeniden cüppesinin içine yerleştirmişti. Yüzünde ki bütün sinir bir anda kaybolmuştu gibiydi, ikisine de bir bakış attı.Ama özellikle Walter'a birşey demek ister gibiydi. Ardından Mercedes'e bakıp "Umarım demek istediğim şeyi anlamışsındır" dedi sesinde ki o hoş ton yerine gelmişti. Ve hala oturduğu yerden kalkmamıştı biraz önce mektup yanarken daha gürleşen şöminenin alevleri de eski halini almıştı.
Aşk, ona gerçekten manasız gelen birşeydi en azından şimdilik ve herkesin yalan söyleyebileceği ilkesindeydi. Yine de kendi müritlerine güveniyordu, aslında güvenebildiği kişiler sadece aralarında ki sınırlı kişilerdi ama yine de onlara güveniyordu. Karanlıkla ve kitaplarıyla fazla içli dışlı olmamaya özen gösteriyordu. Yaşına göre bilgeliğide oldukça fazlaydı kendisinden daha büyük kişilerle mantıklı bir şekilde tartışmak onun için fazlasıyla kolaydı. Ve bu kitaplarla arasının iyi olmasından dolayı da kelimelere fazlaca hakim birisiydi. Bu ona bir çok alanda yardım sağlamıştı, etrafına toplayacağı müritler konusunda da yardım sağlayacağını biliyordu.
İkisinin kavga edişini duydukça bundan sıkılmaya başladı bazen haklı bazende çok gereksiz laflar edebiliyorlardı. Konuşmanın şimdilik bitmesi gerektiğine karar verdi ve kelimelerini yeterince anlaşılır bir şekilde seçerek ikisinin kavgasına da yön vererek konuşmasına başladı. "Bakın eğer biz kendi aramızda kavga edersek, dışarıdan gelecek herşeye açık oluruz..İkinizde önemli müritlerimdensiniz ve şuanda sizi kaybetmek büyük bir boşluk yaratabilir.Birbirinizi sevsenizde sevmesenizde birbirinize katlanmak zorundasınız ve ayrıca bir daha benim önümde bu tür tartışmalara girmezseniz iyi olur" ikisine de baktı ve "düşünerek veya konuşarak" diyerek sözünü tamamladı.
İçinde garip bir şekilde birşeyler oluyordu, istemeden kardeşini hatırladı davranışları ona kardeşini ve kendisini hatırlatmıştı. Ve tekrar bir ilk daha yaşandı yüzünde bir gülümseme oluşmuştu ama oluşmasıyla sonlanması arasında o kadar az bir zaman farkı vardı ki görmek için dikkatli bakmak gerekiyordu. Dışarıdan yüzünün bir tarafı gülüyor diğer tarafı ise karanlık olduğundan boş bir ifade gibi seçiliyordu, eline masasında ki bir kitabı alıp belirli yerlere bakıp yeniden kapattı ve yerine koydu.[/i]
rp out: herhangi bir hp-rp sitesinde yaptığım rp'dir.
