Valken evden kaçalı tam üç ay olmuştu. Koskaca bir üç ay onun küçük bedeni için üç yıl gibi gelmişti ve çok fazla yıpranmıştı. Oniki yaşındaydı ve yıllar önce yapılması durmuş bi inşaatın içinde kendi kendine yaşamaya çalışıyordu. Pişman değildi geri dönme gibi bir isteğide yoktu çünkü birilerine bağlı kurallar çerçevesinde yaşamak ona göre değildi. Tek üzüntüsü kardeşlerini özlemesiydi ama oniki yaşındaydı ve kendi ayaklarının üstünde duruyordu bir kaç numarayla bir okula bile yazılmıştı buna hasret bile değerdi ona göre.
Yeri geldiğinde çalmak zorunda kalmıştı karnını doyurmak için yapmadığı numara yoktu ama belki de kendi açlığı o kadar önemli değildi onun için. İnşaatta baktığı Buck adında küçük bir köpeği vardı yaşına göre de onu ailesi gibi bilmiş hatta oğlu yerine alıp yemeden içmeden ona bakmıştı.Üç ay boyunca Valken sadece geceleri kendini eğitmek için kurtadama dönüştü onun dışında sinirlerini bile zor zamanlarda gayet iyi idare etmeyi becermişti. Hiç kimseyle arkadaşlık yapmamıştı. Birilerine bağlanıp yanlış yapmaktan korkuyordu. Boyundan ve aslında zayıf olan ama iş yapmaya geldi mi belli olan kaslarından herkesin ilgini çekiyordu ama mümkün olduğunca uzak durmaya çalışıyordu etraftan.
Bazen küçük kızlardan birisi yanına gelip ona dokunmaya çalıştıklarında hemen geriye çekilir ve onları terslemeye çalışırdı onları ama kızlar hep "Soğukkanlı birine göre çok sıcaksın" dedikten sonra gülerek uzaklaşırlardı yanından. Valken normal bir insanmış gibi hayatını yaşarken dışarlarda olanları bilmiyordu. Kendini birşeyler yapmış zanneterken aslında tüm Grindel ailesini büyük bir tehlikeye attığını hiç bilmiyordu. Tüm vampirler onun etrafında kurtadamlara belli etmeden geziniyorlardı ama hep doğru zamanı yakalıyıp onu ve ailesinin tüm gücünü tezgaha yatırmak istiyorlardı.
Valken tüm insanlardan uzak durmaya çalışsada bir türlü kendisini bi kızdan alamıyordu. İçten içe ona sevgi duyuyor hep onun olduğu ortamlarda takılmaya çalışıyordu. Bölelikle daha sakin ve huzurlu olup üzerindeki riski biraz daha azaltmış oluyordu. Her gece inşaatta eğitimini yaptıktan sonra köpeği Buck'a Scarlettx' i anlatıyordu. Onun simsiyah beline kadar inan saçlarını ve içinde kaybolduğunu sandığı kara delik gibi onu kendine çeken kapkara gözlerini anlatıyordu Buck'a. Scarlettx, Valken'i bu yere bağlıyan tek kişiydi. Hep onunla beraber olmak için neler yapmazdı ki ama bir yandan da kendinden hep korkar ve uzak durmaya çalışırdı.
Hatta Scarlettx'e sataşan birileri oldu mu direk ordan uzaklaşır ve hayatında değer verebilceği tek kişiyi istemeden kendinden yeniden uzaklaştırırdı. Yalnızlığın çözümünü hep bu kara gözlerde bulur ama o kadar güçlü olmasına rağmen bir türlü ulaşamazdı ona ve her zaman Scarlettx'in ellerinden kayıp gittiğini izlerdi. Böle günlerde geceyi zor eder sonra da yuvasında vahşi bir kurtadama dönüşüp yıkmadığı yeri bırakmazdı. Bu günlerin arttığı zamanlarda bir kaç kere polis, itfahiye ve bunun gibi şeylerden son anda paçayı kurtarmaya becermişti.
Ama içindeki acı gittikçe büyüyor ve de onun sinirlerini kullanmayı bir o kadar zorlaştırıyordu. Bu arada iğrenç kan emiciler sabırla işe koyulcakları zamanı bekliyorlardı. Artık hayat Valken'e çok çekilmez geliyordu. Yanına getirdiği tüm erzaklar dibine vurmuş artık giyecek birşeyi bile kalmamıştı. Bunun yanında hiçbir zaman pes etmemişti çünkü babası ona hiçbir zaman geri çekilmeyi öğretmemişti. Aslında bakılırsa babası şu zamana kadar onu düşünme değil yaşama ve hayattaki görevleri konusunda hep geliştirmişti geriye ne kaldıysa kendi kendine veya kardeşleriyle öğrenmeye çabalamıştı.
Sabah kurtadam güçünü kullanarak hızlı bir şekilde tüm gazeteleri dağıtıp geri kalan zamanında da geceki topladığı demir döküntülerini satmaya çalışıyordu. Bu arada Scarlettx, onu son bir defa affetmiş ve beraber her okul çıkışı okulda durup ödev yapmaya başlamışlardı. Valken hayatının çekilmez ve acı kısmında çektiği halatı onunla beraber tutacak birini bulmuştu ve de gayet mutludu. Artık ne olursa olsun Scarlettx'e bir şeyin olmasına izin vermicekti. Bir daha onu kesinlikle kaybetmeye gözyumamazdı. Ama hayatın her zaman yaptığı gibi herşey hiçbir zaman yolunda gitmez.
Kan emiciler Valken'in planını hızlandırmak için bu mutlu günlerinin arasında köpeği Buck'ı öldürerek onu bir sinir krizine girmeye zorladılar. Valken kendini tutmaya çalışsa bile istemeden kurtadama dönüşüp yuvasını başına yıkmasına sebep oldular. Valken bu darbeyi çok zor atlattı ama haberi olmadan yine de başarılı olmuştu ve vampirlere onu yakalıcak boşluğu bırakmamıştı.Gayet güzel bir çarşamba günüydü. Haftanın ortası olduğundan en çekilmez gün olan Çarşambanın bile bir güzelliği vardı bu gün. Okulda yılın başından beri beklenen bir konser vardı ve de Valken bu konsere Scarlettx'le gidiyordu.
Sırf bu gün için ölen köpeğini bile aç bırakıp para biriktirmişti ve aynı şekilde kendine yeni bir kıyafetle Scarlettx'e küçük bir kolye almıştı. Belki de ona sadece acınmaması gereken biri olduğunu göstermek istiyordu. çünkü Valken'e göre Scarlettx, onunla onu sevdiğinden değil ona acıdığından takılıyordu. Konser bütün ihtişamıyla sürerken Valken'in aklı hep Scarlettx'teydi. Konserin sonlarına doğru artık zamanın gelmiş olduuğunu düşünerek onu okulun parkına doğru götürmeye başladı. Saat 7 civarlarıydı karanlık kendini yavaş yavaş belli etmeye başlıyordu.
Valken, Scarlettx' in gözlerini bağladı ve salıncağa oturttu. Tam gözlerini açıcakken bir anda duraksadı ve düşüncelere daldı. Scarlettx'in yüzü bir garip geliyordu ona. Biraz daha düşündükten sonra Scarlettx'in onu hiç sevmediği kararını aldı. O onu hiç sevmedi sadece acıdı ona. Onun diğerlerinden sıcak bir göğsü olduğunu onu saran güçlü kolları olduğunu hiç düşünmemişti ki o. O, sadece Valken'in göğsünün içinde yanan kalbini soğuk teniyle birazcık olsun söndürmeye çalışmıştı. Sert ve kalınk ollarının arasına girerek ona zarar veremeyeceği için bu canavarı uysal olarak tutmaya çalışmıştı. Valken şimdi herşeyi anlıyordu.
Valken'ın dünyası başına yıkılmıştı yeniden ama o güçlü bir adamdı bunu atlatabilirdi. İçten içe de seviniyordu biraz çünkü artık burdan giderek kurtulabilcekti. Kolyeyi kızın eline bıraktı ve ordan yavaş sessiz adımlarla uzaklaştı. Bu arada Scarlettx'in o tatlı sesini duyabiliyordu. "Valken! Bak sıkıldım bu işten çok merak ediyorum açıcam artık gözlerimi hadi ama lütfen! Valken sessizce oradan uzaklaşırken yaşlarına hakim olamıyordu. Tüm bu sessizliği Scarlettx'in korku çığlıkları böldü. Valken çığlığı duyar duymaz isteksizce göğsünden gelen bir homurtuyla kükredi ve o tarafa doğru koşmaya başladı.
Parka vardığında Scarlettx' i salıncağın zincirlerine bağlı olarak buldu. Hemen onun üstünde Valken'in üç hatta dört katı büyüklüğünde bir vampir duruyordu. Onun yanında kaydırağın üzerine boydan boya yatmış bir başka vampir ve kaydırağın çatısının üstünde dişleriyle oynıyan bir tane dişi vampir vardı. Valken ne yapacağini bilmiyordu içinde büyük bir korku vardı ama Scarlettx'in sevgisi onun içinde çok büyüktü bir yandan bırak ölsün artık bir daha görmicem diyordu. Diğer yandan hayatının anlamını nasıl ölüme bırakcaksın diyordu.
Ama başka bir sorunu daha vardı vampirler geceleri insanlara benziyorlardı ve istedikleri gibi gezebiliyorlardı ama o kurtadam olursa buraya yaklaşan kalabalık herşeyi görcekti işini hızlı bir şekilde halletmeliydi. Valken bunları düşünürken derisinin üzerinden kalktığını yeni aldığı kıyafetindeki gömlek düğmelerinin kopmaya başladığını hissetti. Scarlettx bu olanları dehşet içinde izliyordu. Valken dönüşünü tamamlayınca kaydırağın üstündeki vampire hızlı bir saldırı yapmaya çalıştı ama vampir yerinden oynamadı bile. Diğer iki vampir ondan önce davranıp kurtadamı çoktan yakalamışlardı.
Bu diğer başları gibi olan kan emici de Valkenle gayet sakin bir şekilde konuşuyordu ve son sözü Valken'in aklını yerinden aldı ama ne kadar kaçmaya çalışsada beceremedi bunu bir türlü. "Şimdi sevdiğin kızın gözlerinin önünde ıssırılarak düşmanın olduğunu görcek ve bir gün onu öldürmek zorunda olduğundan hayatının sonuna kadar hep acı çekiceksin küçük köpeçik."Valken ne yapcağını bilmiyordu sinir onu ele geçiriyordu ama bu bile onun bu durumdan kurtulmasını sağlamıyordu. Ulayabildikçe uluyordu Valkin bir kurt köpeğinin bacağı kırılınca ölmeden önce son umuduyla yardım istemesi gibi edeta.
Scarlettx küçük bir çığlıkla ıssırıldı ve de acı çekmeye başlamadan önce her vampire dönüşen insanın yaşadığı gibi küçük bir baygınlık geçirdi. Valken'ın ulumaları inlemeye dönüşmüştü artık. "Ne o köpeçik ağlıyor mu yoksa aaa çok hüzünlenirim ben böle şeylerde ama şuna kemiğini verinde ağlamasın." diye dalga geçiyordu onunla reis vampir. Bu lafının ardından Scarlettx'i Valken 'in önüne attılar ve de onu koklamasını beklediler. İnsanlar çok yaklaşmıştı ama vampirlerin umurlarında değildi. Reis vampir yine konuşmaya başladı
"Köpeçik şimdi aklımda iki tane plan var sana onları söliyim. Birinicisi bu kadar acı bence sana yeter seni artık öldürürüp ailenin diğer fertlerine geçmek. İkincisi ise seni kaçırıp babanı elimde oynatmak hangisi sence daha iyidir kucu kucum." Diğer vampirlerin gülüşleriyle valkin daha da çok hırlıyordu ama elinden bir türlü birşey gelmiyordu. Valken'de pişmanlık üstüne pişmanlık vardı evden kaçtığı için bile çok üzülüyordu ama bunları bir türlü düşünemiyordu çünkü ona sinir hakimdi. Sinir onu öyle bir sarmıştı ki Valkin'in hırlamaları bir türlü kesilmiyor yanındaki iki kan emiciden darbe üstüne darbe yiyordu.
Reis vampirin sözleri bitince biraz duraksadı ve sanki ölmeye razı sakat bir köpek gibi başını yere doğru eğerek beklemeye başladı. "Demek kararını verdin köpecik." diye söze girdi vampir. "Gerçekten şaşırttın beni köpecik Sam size pes etmeyi öğretmemiş olmalıydı demek ki o bile yaşlanıyor artık. Ama benim sevgili kucu kucum hayat senin yaşadığın acılar kadar bile kolay değil malesef seni öldürmicem. Elimdeki en büyük koz sensin şu anda ve de babamında ölümünü görmeden öldürmicem seni hatta belki de kardeşlerinin bile. Belli mi olur belki seni köpeğim yaparım ailenin katilinin köpeciği olursun yuvada yapcam söz."
Valken kendini ailenin yüzkarası olarak görüyordu. Ne yapcağına karar veremiyor ve siniri onun düşünmesini engelliyordu. Scarlettx'in bedenini yerde yatmış görünce bu duygu artıyor ve bilincini kaybediyordu. Sesleri duyan herkes parka doğru koştuğunda salıncağın altında küçük bir kan birikintisinden başka bir şey bulamadılar. Güzel günün gizemli olayı olarak tüm şehir bunun ardındaki gizemi öprenmeye çalıştı. O gün Scarlettx'i evine geldiğini göremeyince ailesi büyük panik içinde kaldılar ve tüm şehir bu küçük kıza aramaya başladı. Valken mi onun sadece okulda Scarlettx'i kaçırdığına dahil küçük dedikodular yayıldı ve bu sokak çocuğunu daha sonra konuşan olmadı.
