Mühürlenmek..

Sıcak, sıcak sıcak! Tüm odası talan olmuş bir halde yatağa atmıştı kendisini. Yüz derecelik hava da ne diye Ashley’e çıkalım diye tutturmuştu ki? Hem de o cehennem sıcağında La Push’a gideceklerdi. Bir yerlerde oturup soğuk bir şeyler içmek için ideal bir hava değildi doğrusu. En iyisi kasaba merkezinde bir yerlere gitmek ve olabildiğince çabuk serin bir yerlere kapanmaktı. Sokaklar daha önce hiç olmadığı kadar sıcaktı. Güneyden gelen birisi için oldukça serin bir hava olarak nitelendirilebilecek bir derecede olmasına karşın Forks sakinlerinden kimse dışarı dahi çıkamıyordu. Yatağında sıkılmış bir şekilde uzanırken yanındaki telefona uzandı ve Ash’in numarasını çevirdi. La Push için fazla sıcak bir gündü ve Nyx’in pili bitmek üzereydi. Belki akşam gidilebilirdi ama şimdi asla!

“Selam Ash. Diyorum ki bu cehennem sıcağında La Push’a gitmeyelim. Yolun ortasında serinlemek için kendimi kayalıklardan atmamı istiyorsan başka tabi. – güldü – Tamam o zaman ben yarım saate çıkıp seni almaya geliyorum. Hazırlan. Görüşürüz bitanem.”

Telefonu kapattı ve dolabın kapısını hışımla açtı. Kısa kot şortunu çekip çıkarttı. Ayağına geçirdiği converselerinin ardından saçlarının canlı kırmızılığıyla zıt simsiyah askılı bir bluz geçirdi. Omzuna attığı mavili çantasının içine telefonunu, cüzdanını ve sigara paketini attı ve saçlarına elleriyle hacim verdikten sonra dışarı çıktı. “Mia ben çıkıyorum. Ash ile bir şeyler yapacağız. Geç kalmam.” Diye bağırdı ve gürültüyle kapıyı kapattı. Annesine adı ile hitap etmekten hoşlanıyordu ki zaten Mia’da yaşını saklama gereksinimi duyan bir kadın olduğu için buna hayır demiyordu.

Sıcaktan koşar adım kaçarak arabasının kapısını açtı. İçerisi hamamdan bile daha berbat haldeydi. Çok gezen bir babaya sahip olmanın verdiği avantajlardan birisi de ülke ülke gezmekti ve de Nyx Türkiye’de bulunduğu dönem içinde hamam denilen yerlerde çok fazla bulunmuştu. Şu an ise arabası aynı orayı andırıyordu. Candaki buharlar ve içerideki acayip ısı... Sıcaktan nefret eden birisi olarak buraya hayrandı. Ama o gün nefret edilecek kadar berbat bir gündü.

Arabadaki camları sonuna kadar açtı ve arabayı çalıştırdı. Müzik setini yeniletmesi sayesinde istediği yükseklikte müzik dinleyebiliyordu. Kullandığı eski model Chevrolette Novasının bu tip bir özelliği olması beklenemezdi zaten. Mavi boyalı arabasıyla tam gaz Ashleylere giderken onu gaz getirecek ve sıcaklığı unutturacak müzikler iyi gelmişti. Beş dakika sonra Ashleylerin kapısının önündeydi. Kornaya bastı ve onu bekledi. Bu sırada çantasından sigara paketini çıkarttı ve bir tane yaktı. Geniş camlı gözlüklerinin ardından gelen güzel kıza bakıyordu. Elindeki o şeye kızacağından emindi ama söndürmeyecekti de. Üzerindeki mavi kısacık elbisesi ve hoş kolyeleri ile her zaman tanıyıp bildiği arkadaşı tam karşısındaydı. Büyük gözlükleri ve şirin burnunun altındaki şekilli dudakları ile gülümsüyordu ona. Elbisesinin mavisi ile arabanın mavisi oldukça uyumluydu. Gözlüğünün üstünden elindekine baktı. Uyarı gelmişti ve bu günlük onu kırmayacaktı. En azından bu sefer... Sigarasından son bir nefes çekti ve dışarı attı. “Tamam patron attım.” Dedi ve gülümseyerek Ashley’in binmesini bekledi. Nereye gideceklerini yol boyu düşünmüştü. Ash radyo ile oynarken oda direksiyonunu kasaba merkezindeki cafelerin olduğu yere kırdı. Bir iki dükkanı geride bıraktıktan sonra tabelasında büyük harflerle “R&J” yazan yerin yanındaki otoparka park etti. Aynasından makyajını düzeltip kolyelerini dağıttıktan sonra arabadan indi. Ash ile beraber cafeye girdiler. İçeriden gelen müzik sesini bastıran konuşmalar onu rahatsız etmiyordu artık. Birkaç önemsiz insana selam verdiler sadece. Sıkıntıyla oturacak yer bakıyorlardı. Her yer doluydu ve kimse de onlarla takılacak kadar eğlenceli kişiler değildi. En azından eğlence anlayışları uymuyordu ne Nyx ile nede Ash ile...

Biraz daha içlere gittiler. Herkes kendi halindeydi. Tam ikisi de çıkacaklardı ki birden nyx2in gözüne birisi takıldı. Simsiyah saçları ve mükemmel yüz şekliyle bir çocuk tek başına oturuyordu. Çok hoş birisi olduğunu kendisine itiraf etmeliydi. Hem neden onun yanına oturmuyorlardı ki? Ashley’i tuttu kolundan ve “Hadi gel bir yer buldum.” Diyip çekiştirmeye başladı. Tek başına oturmuş onlara doğru bakan çocuğun yanına gidip sandalyeye elini attı. İflas eden ayakları ve terlemeye başlayan ellerinin muhteşem ötesi uyumunu düşünmemeye çalışarak çocuğa karşı :

“Pardon. Sakıncası yoksa oturabilir miyiz? Her yer doluda.”

Der demez sandalyeyi çekip oturdu. “Ash!” dedi ve gelmesini işaret etti. Yüz ifadesinden Nyx’e karşı ne tür şeyler dediğini anlayabiliyordu. Ama o sıcakta bir süre daha araba kullanamayacak kadar yorulmuştu. Çocuğun yüzüne bir kere daha baktı. Etkileyicilik bunun gibi bir şeydi. Yaşını kestirmek mümkün olmasa da en az on sekizdi. Belki de daha fazla. Yok yok! En az yirmi. İçindeki çelişkileri biraz da olsa bastırarak çocukla olabildiğince pürüzsüz bir ses tonuyla konuşmaya başladı.

“Ben Demetra Nyx. Nyx’i tercih ederim. Bereket Tanrıçasından çok gece Tanrıçasının adından daha çok hoşlanıyorum. Buda Ashley. Kısaca Ash. Rahatsız etmemişizdir umarım.”

“Pardon. Sakıncası yoksa oturabilir miyiz? Her yer doluda.”

Az önce muhteşem güzelliğin yanında gördüğü kız şimdi kendisinin yanında olmalıydı. Ama gözlerini çevirip ona bakamıyordu bile... Hayatta en son yapacağı şey bir kadına saygısızlık yapmaktı ama şu anda bunu düşünecek durumda değildi. Orada duran –sanki cennetten çalınmış- kıza bakakalmıştı. Bir süre gözlerini ayıramadan bakmaya devam etti. Sonra aklına bir şekilde artık cevap vermesi gerektiği geldi ve gözlerini sadece bir saniyeliğine muhteşem varlığından ayırarak kekeledi.

“Yok yok.. Asla…Yani..Yani oturun.. Lütfen!”

İşin komik yanı kız zaten oturmuştu. Bunları tamamen nezaketen söylemişti ve çılgın bir tip olduğu belliydi. Ama şimdi bunları düşünemez. Düşünemiyordu da zaten… Gözleri hala muhteşem güzelliğindeydi. Güzel gözlerinin altında ki dolgun dudaklarıyla tıpkı bir melek gibiydi. Artık dayanamıyordu. Ona yakın olmalıydı. Ona dokunmalıydı. Yanında ki kızı unutup neredeyse ayaklanacaktı ki yanında ki kız seslendi.

“Ash!” demek ismi buydu. “Ash..Aşkım..Ash!” diye mırıldandı. Bu ismi ömrünün sonuna dek söylemek istiyordu. Asla bu isimden vazgeçmeyecekti. Ve..ve bir başkasının da ona kendisi gibi hitap etmesine de asla izin vermeyecekti. Bunu kimse yapamazdı. Vicudunun titrediğini hissetti. Sakin olmalıydı… Gözleri hala Ash’in üzerindeydi. Arkadaşının yaptığı patavatsızlıkdan utanacak olmuş olacak ki muhteşem yüzü kızarmıştı. Böyle daha bir güzeldi. Her zamankinden daha… Ash’in bulunduğu yerden masasına kadar yürüdüğünde geçen kısa sürede aklından, bu işin nasıl olacağı, ona bulunduğu durumu nasıl söyleyeceğini ve ona zarar verip veremeyeceğini düşündü. Ve hemen sonuncu şıkkı sildi. Böyle bir ihtimal yoktu. Buna izin vermezdi. Üzülerek derin bir nefes verdi çünkü ikisi içinde artık dönüş olmadığını biliyordu. Bu..bu kaçınılmazdı.

”Şey… Imm… Merhaba.Biz böyle pat diye oturduk ama umarım sizin için bir sorun yoktur.Yani eğer birilerini bekliyorsanız kalkabiliriz”

Bu melodik ses… Bu sesi ömrünün sonuna kadar duymak istiyordu. O sesi kimsesinin kendisinden almasına izin vermeyecekti. Gözlerini Ash’ten hala alamıyordu. Ve baştan kimseyi korkutmak istemediği için –ki serseri sanılmak istemezdi- gözlerini devirdi. Derin birkaç nefes verdi ve cevap vermeye hazır olduğunda tekrar Ash’in gözlerinin içine bakarak kekeledi.

“Sorun? Lütfen..Lütfen oturun.. Ben..Ben hayır kimseyi beklemiyordum.. Oturun..Lütfen !” sözcüklerin ağzından hiç bu kadar zor çıktığını hatırlamıyordu. Buna katlanabilirdi. Herkes masaya oturduğunda artık daha rahat bir tavır takınması gerektiğini düşündü ve gülümsedi. “

“İki güzel bayanla oturmak benim için büyük şeref… Ve ödül… Lütfen karşılığını vermem izin verin. Ne içersiniz ?” en içten gülüşüyle gülümsedi.

[color:ceb9="LemonChiffon"]*Şey… Imm… Merhaba. Biz böyle pat diye oturduk ama umarım sizin için bir sorun yoktur. Yani eğer birilerini bekliyorsanız kalkabiliriz.* Kalkmak mı? Çıldırmış olmalıydı. Böyle bir çocuğun yanına oturmuşken kalkıp gitmekten bahsetmek oldukça saçma bir şeydi. Ama neyse ki çocukta onların varlığından rahatsız olmuşa benzemiyordu. Tam tersine orada oturmalarından hoşnut gibiydi. Eh iki tane etkileyici kız ve bir tane karizmatik erkeğin aynı masa da oturmasını herkes büyük bir hoşnutlukla karşılardı. Her ne kadar Ash kadar şirinlikleri ve muhteşem güzelliğini tamamlayan mükemmel fiziğiyle olmasa da Nyx’te oldukça güzel sayılırdı. Ve o çocuk... Kahverengi gözleri ve dalgalı saçlarıyla o kadar da şirindi ki... Delici bakışlarını Ash’ten çevirmemiş olsa bile bu onun Nyx için olan etkileyiciliğini değiştirmemişti.

“Sorun? Lütfen..Lütfen oturun.. Ben..Ben hayır kimseyi beklemiyordum.. Oturun..Lütfen! İki güzel bayanla oturmak benim için büyük şeref… Ve ödül… Lütfen karşılığını vermem izin verin. Ne içersiniz ?”

O kadar içten gülümsemişti ki Nyx yanaklarındaki hafiften oluşan gamzelerini yeni görmüştü. Oda gülümsedi. İlginç bir hoşluk vardı çocukta. Bir türlü anlam veremediği bir çekicilik... Ash’te fark etmiş gibiydi. Nyx ilk defa onu böyle görüyordu. Gözlerindeki ışıltı oradan bile belli ediyordu kendisini. Yüzündeki hafif pembelik o kadar şirinleştirmişti ki onu Nyx bile hayran kalmıştı. Zaten karşılarında oturan çocukta Nyx’in düşüncelerini paylaşıyor gibiydi. Kim olsa hayran kalırdı zaten ona. Kendini bildi bileli Ash her zaman bakımlı, güzel ve mükemmel birisi olmuştu. Bu yüzden de en beğenilen kız hep oydu. Nyx ise kötülükler kraliçesiydi. Ama hiçbir zaman onu kıskanmamıştı. İmrenmemişti de. Birbirlerini tamamlıyordu onların bu zıt karakterleri. Ying ve yang gibi...

Çantasından sigara paketini çıkarttı. Kapağını geriye doğru açıp içinden bir tane beyaz filtreli sigarasından çıkarttı. İçinde üç tane kalmış olması hoş bir durum değildi. Bu kısa bir süre sonra markete gideceğini gösterirdi. Gri zipposunu çıkarttı ve sigarasını yaktı. İçerideki sigara dumanı zaten yeterince fazlaydı. O yüzden de Ash’in laf etmeyeceğini düşünmüştü. Hem zaten o Nyx’ten çok karşılarında oturan çocukla ilgileniyordu. Elleriyle saçlarını düzeltti ve sigarasından bir nefes daha aldı. Çocuğa karşı olan hoşlantılarını bir kenara bırakmaya çalışarak konuşmaya başladı.

“Kimsenin gelmeyecek olması iyi. Açıkçası bu sıcakta başka bir cafe daha arayamayacaktım. – güldü – Ben bir tane kahve istiyorum sade lütfen. Süte alerjim varda...”

Ah o ilginçlikleri yok muydu... Süte ve çikolataya alerjisi olan bir kız. Çok büyük bir utançtı. Depresyona girdiğinde, mutsuz olduğunda, hüzünlendiğinde endorfin salgılayabileceği bir şeyler yiyememek! Sigarasının sn bir iki nefesini de çektikten sonra kül tablasının cam tabanına bastırdı. Havaya yükselen mavimtırak dumanlar kötü bir koku bırakmıştı burnunda. Ağzındaki kuruma hissini geçirecek olan kahvesi geldiğinde ondan hemen bir yudum aldı. İçindeki kafein oranı yüksek bu bardağı bir an önce bitirmek yerine tadına vara vara içmek istiyordu. Gerindi ve arkasına yaslandı. Kalbindeki kıpırtıları da bastırmak istercesine barda oturanlara dikti gözlerini. Adını bile bilmediği o yabancıdan bu kadar etkilenmesi hiçte hoş değildi!

Nyx, ona ters bakışlar atıyordu.Fakat hiç tanımadıkları birinin masasına pat diye de oturmaları yanlış bir davranıştı.Yabancıysa sanki bunu hiç umursamıyor, adeta transta gibi Ashley’ye bakıyordu. O tatlı gülümsemesi insanın içini ısıtıyordu.Konuşmaya başladığında ise kekelemişti.Öyle sevimliydi ki Ashley kendini ona bakmaktan alıkoyamıyordu.Ashley de masaya geçtikten sonra nazik bir tavırla konuşmaya başladı. “Sorun? Lütfen..Lütfen oturun.. Ben..Ben hayır kimseyi beklemiyordum.. Oturun..Lütfen! İki güzel bayanla oturmak benim için büyük şeref… Ve ödül… Lütfen karşılığını vermem izin verin. Ne içersiniz ?” Kibar ve bir o kadarda düşünceli birine benziyordu.Nyx hiç istifini bozmadan çantasından sigara paketini çıkarttı ve sigarasını yaktı.

Normal şartlarda Ash onun bu davranışına kızardı ancak şimdi bunu umursamıyordu, aklı tamamen karşısında oturan yabancıdaydı.Bu farklı bir histi Ashley için.Belki birçok insan ilk görüşte aşk değerdi ama hayır bu bambaşka bir duyguydu.Ona görünmez bir bağla bağlanmış gibiydi.Ve bu bağ onu yabancıya doğru çekiyordu.

Demetra’nın sesiyle kendine gelmişti.“Kimsenin gelmeyecek olması iyi. Açıkçası bu sıcakta başka bir cafe daha arayamayacaktım…” Düşüncelerini açıkça söyleyebilmesi hayret vericiydi.Nyx bunu hep yapardı.Fakat yerli yersiz olmasına dikkat etmezdi.Kimseden bir şey saklamaz dürüstçe aklındakileri söylerdi.Ashley ise asla böyle yapamaz, hemen yüzü kızarır utancını belli ederdi.Genellikle tanımadığı kişilere karşı çekimser davranırdı.Ama Demetra ondan tamamen farklıydı.Hemen uyum sağlayabilen, eğlenceli, kafa dengi biriydi.Herkesin arkadaş olmak isteyip birlikte zaman geçirdiği tipten.

Ash tüm bu karmaşanın içinde kaybolmuşken Nyx ayağına bir darbe indirdi.Birşeyler söylemesi gerekiyordu artık.”Şey… Gerçekten çok incesin… Nyx’in de dediği gibi sıcaktan çok bunalmıştık ve her yer doluydu… Ben de bir çikolatalı milkshake alıyım lütfen. “ Bu havada sıcak içecekler içmek hiçte cazip görünmüyordu.Onun yerine buzlu bir şeyler tercih etmişti.

Bunaltıcı hava cafede oldukça yoğundu.Üstüne üstlük Demetra’nın içtiği sigara da cabası.Cafeye giren yeni çiftin kapıyı açmasıyla derin bir nefes temiz havayı ciğerlerine doldurdu Ash.Arkasına yaslanıp içeceğinden küçük bir yudum aldı ve karşısındaki büyüleyici güzelliğe odaklandı.Onu böyle sonsuza dek bıkmadan izleyebilirdi.Bu anın donup hiç ilerlememesini diledi…

"Evet, hava çok sıcak.. Buralarda az rastlanır bir hava.. Genelde yağmur severiz, ha ? Bu arada ben hala ismimi söylemedim değil mi? Ne kabalık... Ben Steven Black. La Push'ta yaşıyorum. Tanıştığıma çok memnun oldum. Nyx... Ve Ash..."

Sadece gülümsemekle yetindi. Kibar gülüşü yanaklarındaki gamzeleri daha da görünür kılıyordu. Bir süre Ash ve Steve'in bakışmasını izledi. Hoş çocuktu ve zihninde oluşan ikili de çok güzeldi. Hazır Ash ondan beklenmedik bir şekilde ilk gördüğü birinden bu kadar etkilenmişken bir iki çöpçatanlık olmalıydı. Kişiliğinin oturmuş olduğunu her şekilde anlayabiliyordu. İyi birine benzemesi yeterliydi aslında. Gerçi biraz daha tanımaları gerekirdi ki ön yargıyla verilmiş kararlar hep kötü sonuçlar doğururdu.

Kahvesinden bir yudum aldı ve yerine bıraktı. Sigarasından son bir nefes çektikten sonra izmariti can kül tablasına bastırdı. Yukarıya yükselen mavi dumanı eliyle dağıttıktan sonra ellerini kavuşturup çenesinin altına oturttu. Bir süre sessizce oturdular. Sessizlik en sevmediği şeydi. Konuşma gereksinimi hissediyordu. Hiperaktif birisi olarak fazla sessizlik vardı. Gerçi o an Steve'i düşünüyordu. İyi iki dost olabilirlerdi. Konuşkan ve sıcakkanlı birisine benziyordu. Konuşmasındaki ses tonuysa büyüleyiciydi. Gözlerini ona diktiğini fark etti ve hemen bakışlarını başka yöne çevirdi. Bir süre daha bakarsa tam da âşık olabileceği birisiydi. Evet, uzun saçlı ve çılgın bir havası yoktu eski erkek arkadaşları gibi ama onda diğerlerinden farklı bir şey vardı. İnsanı kendisine çekiyordu.

Havanın sıcaklığına cafenin basık havası da eklenince iyice bunalmıştı Nyx. Arabadan inerken üstüne attığı ince boleroyu çıkarttı ve yanına attı. Gerçekten de kahve o anki en kötü seçimdi. Ash gibi soğuk bir şeyler içmekse tam isabetti. Ama sigarasıyla beraber kahve yudumlamanın tadını başka hiç bir şeyden alamıyordu. Aslında kısa süren sessizlik ona yüzyıllar gibi gelmişti. Arkasına yaslandı ve hafifçe gerindi. Ardından kollarını kavuşturup masaya yaslandı.

"Eee? Konuşun hadi ama. Burada fazlasıyla Hiperaktif birisi oturuyor."

Gülümsedi ve kahvesinin son kalan kısmını bir yudumda bitirip bardağı biraz öne itekledi. Boşunu alan garsona hafifçe kafa sallayarak teşekkür ettikten sonra içindeki Munzur çocuk onunla konuşmaya başladı. *Hadi yakıştıklarını söyle. Hadi ama Nyx!* Susması için onunla tartışmaya başladı. Bozuk kişilik özellikleri yüzünden arkadaşını utandırmak istemese de her şey bir anda gelişti ve istemsiz bir şekilde ağzından bir cümle döküldü.

"Ne kadar da çok yakıştınız."

Birden elini ağzına götürdü. Hayatı boyunca en çok o an kızarabilirdi. Ash yolda ona oldukça iyi bir fırça çekecekti. Ama içindeki Munzur çocuk ona iyi yaptığını söylüyordu. *İşte bu Nyx aferin. Sen busun! Devam etmelisin* yüzü kasıldı ve ellerini indirip sadece gülümsedi kızararak. *Sussana sen minik!* dedi iç sesine kızarak ve Steve’e dönerek:

"Şey yani... Bilmiyorum işte... Errr... Neyse ya. Sanırım susmalıyım."

Dedi ve gafını unutturmaya çalışarak başını başka taraflara çevirdi. Ash onu öldürecekti! Birden çalan telefonunun sesiyle irkildi. Arayan annesiydi. Sıkıntıyla teefonu açtı ve telaşlı sesi sükunetle dinlemeye başladı. Bir kaç dakika hararetle birşeyler anlatan annesini git gide dehşete düşerek dinlemeye devam etti. Ardından da telefonu birden kapadı ve toparlanmaya başladı. "Millet özür dilerim ama önemli bir konu. Benim gitmem gerek. Ash eve umarım tek başına gidebilirsin. Özel şöförünün acil bir işi var. Stev tanıştığımıza memnun oldum. Görüşürüz millet." dedi ve çantasını eline alarak hemen cafeden ayrıldı. Annesini daha önce hiç bu kadar telaşlı görmemişti.